Begin typing your search above and press return to search.
స్పెయిన్ లో దారుణంపై శ్రీ‌య షాకింగ్ లీకులు
By: Tupaki Desk | 22 Nov 2020 1:30 PM GMT
అందాల శ్రీ‌య ప్ర‌స్తుతం బార్సిలోనా ప‌ర్య‌ట‌న‌లో ఉన్న సంగ‌తి తెలిసిందే. అక్క‌డ ఓ ఆర్ట్ ఎగ్జిబిష‌న్ లో ఇలా ఫోజిచ్చారు. ఈ సంద‌ర్భంగా శ్రీ‌య మ‌హ‌మ్మారీ స‌మ‌యంలో ఇంత‌కుముందు బార్సిలోనాలో త‌న‌కు ఎదురైన అనుభ‌వాల‌న్నిటినీ ఇటీవ‌ల అభిమానుల‌కు షేర్ చేసుకున్నారు. అప్పటి స్పెయిన్ స‌న్నివేశాన్ని క‌ళ్ల‌కు గ‌ట్టేలా వ‌ర్ణించిన శ్రీయ‌న శ‌హ‌భాష్ అన‌కుండా ఉండ‌లేం.
నేను బార్సిలోనాలో దాదాపు ఒక నెల పాటు లాక్ డౌన్ లో ఉన్నాను. కోవిడ్ -19 మొదట ఉధృత‌మైన‌ప్ప‌టి నుండి నా చుట్టూ పరిస్థితులు ఎంత తీవ్రంగా మారిపోయాయో ఊహించ‌లేనిది. అత్యంత దారుణంగా దెబ్బతిన్న దేశాలలో ఒకటైన స్పెయిన్ లో నివసిస్తున్న వారిని ఈ వైరస్
అంతం చేయడం మొద‌లెట్టింది. మ‌హ‌మ్మారీ జీవితాలను ఎంత త్వరగా తలక్రిందులుగా చేసిందో నేను మొదటగా ప్ర‌త్య‌క్షంగా చూశాను.
అప్ప‌టికి కొన్ని వారాల క్రితం జీవితం చాలా భిన్నంగా ఉంది. మార్చి 13 న ఆండ్రూ (భర్త) .. నేను మా వివాహ వార్షికోత్సవాన్ని జరుపుకోవడానికి బయలుదేరినప్పుడు.. కరోనా వైరస్ ని నిర్లక్ష్యం చేశాం. మేము రిజర్వేషన్ చేసుకున్నాం. కానీ మేము రెస్టారెంట్ కు వచ్చినప్పుడు అది మూసివేసి ఉంది. స‌న్నివేశం నిజంగా తీవ్రంగా ఉందని మనవ‌ర‌కూ వ‌స్తే కానీ తెలీదు. స్పెయిన్ మొత్తం లాక్ డౌన్ లోకి వెళ్లింది. అప్పటి నుండి ప్రతిదీ మారిపోయింది. పోలీసులు ప్రతి ఇంటికి ఒక వ్యక్తిని మాత్రమే బయటకు వెళ్ళడానికి అనుమతించే నిబంధనను ఆమోదించారు. అది కూడా తప్పనిస‌రి అవ‌స‌రం అయితే మాత్రమే. వాస్తవానికి ఆండ్రూ నేను ఒకప్పుడు పోలీసుల వ‌ల్ల ఆగిపోయాం. కానీ అతను తెలుపు నేను గోధుమ రంగులో ఉన్నందున మా బంధాన్ని వారు గ్ర‌హించ‌లేక‌పోయారు.
క్రమంగా మేము మహమ్మారి గురించి మరింత చదవడం ప్రారంభించగానే పరిస్థితి క‌ళ్ల ముందే మారిపోయి మా ఇంటికి చేరుకుంది. మా స‌న్నివేశం మరింత దిగజారే స్థితి వ‌చ్చింది. ఆండ్రూ పొడి దగ్గు జ్వరం రావడం మొద‌లైంది. మేము ఆసుపత్రికి తరలించాం. కానీ వైద్యులు ఉలిక్కిపడి మమ్మల్ని వదిలి వెళ్ళమని కోరారు. అతనికి కోవిడ్ -19 లేకపోయినా ఇక్కడే ఉంటే అతను దాన్ని పొందే అవకాశాలు ఉన్నాయి అని వైద్యులు మాకు చెప్పారు. కాబట్టి మేము ఇంటికి వెళ్లి స్వీయ-నిర్భంధం పాటించాం. ఒంటరిగా ఇంట్లో చికిత్స పొందాలని నిర్ణయించుకున్నాం. మేము వేర్వేరు గదులలో పడుకున్నాం. ఒకరికొక‌రం సురక్షితమైన దూరాన్ని కొనసాగించాము. కృతజ్ఞతగా అతను ఇప్పుడు బాగానే ఉన్నాడు. కాబట్టి చెత్త మన వెనుక ఉందని నేను నమ్ముతున్నాను. .. అని నాటి సంఘ‌ట‌న‌ను శ్రీ‌య గుర్తు చేసుకున్నారు.
ఒకే చోట ఉన్నాం గ‌నుక.. యోగా- ధ్యానం- వంట- చదవడం- సినిమాలు చూడటం వంటి వాటితో నా స‌మ‌యాన్ని ఆక్రమించుకునేందుకు ప్రయత్నించాను. ఏది ఏమైనా.. ప్రతిరోజూ రాత్రి 8 గంటలకు.. అందరూ తమ బాల్కనీలకు.. చప్పట్లు కొట్టడానికి కలిసి పాడటానికి బయలుదేరుతారు. సుమారు 10 నిమిషాలు ప్రతి ఒక్కరూ ఐక్యంగా ఉంటారు. అది అందంగా ఉంటుంది. ఈ ప్రయత్న సమయాల్లో ఇది చాలా అవసరమైన సానుకూలతను మనందరిలో నింపుతుంది.
ఇక్కడ పరిస్థితులు మెరుగుపడుతున్నప్పటికీ నేను నా భారతదేశాన్ని మిస్స‌య్యాను. నేను ఎప్పుడు ఇంటికి తిరిగి వస్తానో లేదో కూడా నాకు తెలియదు. నా తల్లిదండ్రులు ముంబైలో ఉన్నారు. నేను వారితో నిరంతరం వీడియో కాల్ లో ట‌చ్ లో ఉంటాను. నా మామ్ చేసిన కొన్ని వంటకాలను పంచుకుంది. నేను వాటిని తయారు చేయడం నేర్చుకున్నాను. కానీ ఇప్పుడు నేను సుగంధ ద్రవ్యాలతో గరం మసాలా రెడీ చేస్తున్నాను. కాబట్టి నేను త్వరలో దేశీ ఆహారాన్ని తినలేనని భయపడుతున్నాను. మహమ్మారి కారణంగా చాలామంది భరించాల్సిన బాధలతో పోలిస్తే నా సమస్యలు చాలా చిన్నవి. వేలాది మంది ఉద్యోగాలు కోల్పోయారు. చాలామంది తమ ప్రియమైనవారికి దూరంగా హాస్టళ్లలో ఒంటరిగా ఉన్నారు. చాలా మందికి వారి తలపై పైకప్పు లేదు. కాబట్టి మేము ప్రతి రాత్రి కొవ్వొత్తి వెలిగించినప్పుడు లేదా మా బాల్కనీల నుండి చప్పట్లు కొట్టినప్పుడు వాటిని మన ఆలోచనలలో కూడా ఉంచుకోవాలి. మనకు వీలైతే వారి కోసం ఏదైనా చేయాలి.
ఈ మహమ్మారి మనం పర్యావరణాన్ని చూసే విధానాన్ని మారుస్తుంది. ఇంటి నుండి చాలా పని చేయవచ్చని ఫోన్ లేదా ఇమెయిల్ ద్వారా చాలా సమావేశాలు చేయవచ్చని ప్రజలు ఇప్పుడు గ్రహించారు. వీధుల్లో ఉన్న ప్రజలు తగ్గుతారు. నేను బీచ్ కు వెళ్లడానికి..., డైవింగ్ కు వెళ్లడానికి లేదా నృత్య ప్రదర్శనను చూడటానికి ఏదైనా ఇవ్వను.
మనం ఎప్పుడూ పరిగణనలోకి తీసుకోని విషయాలపై మాకు ఎక్కువ ప్రశంసలు ఉంటాయని నా అభిప్రాయం. ఇది సాధారణ స్థితికి తిరిగి వెళ్ళడానికి సుదీర్ఘ రహదారి.. కానీ ఇవన్నీ ముగిసినప్పుడు.. మనకు మంచి ప్రపంచం ఉంటుందని ఆశిద్దాం... అంటూ ఎమోష‌న‌ల్ గా స్పందించింది.
నేను బార్సిలోనాలో దాదాపు ఒక నెల పాటు లాక్ డౌన్ లో ఉన్నాను. కోవిడ్ -19 మొదట ఉధృత‌మైన‌ప్ప‌టి నుండి నా చుట్టూ పరిస్థితులు ఎంత తీవ్రంగా మారిపోయాయో ఊహించ‌లేనిది. అత్యంత దారుణంగా దెబ్బతిన్న దేశాలలో ఒకటైన స్పెయిన్ లో నివసిస్తున్న వారిని ఈ వైరస్
అంతం చేయడం మొద‌లెట్టింది. మ‌హ‌మ్మారీ జీవితాలను ఎంత త్వరగా తలక్రిందులుగా చేసిందో నేను మొదటగా ప్ర‌త్య‌క్షంగా చూశాను.
అప్ప‌టికి కొన్ని వారాల క్రితం జీవితం చాలా భిన్నంగా ఉంది. మార్చి 13 న ఆండ్రూ (భర్త) .. నేను మా వివాహ వార్షికోత్సవాన్ని జరుపుకోవడానికి బయలుదేరినప్పుడు.. కరోనా వైరస్ ని నిర్లక్ష్యం చేశాం. మేము రిజర్వేషన్ చేసుకున్నాం. కానీ మేము రెస్టారెంట్ కు వచ్చినప్పుడు అది మూసివేసి ఉంది. స‌న్నివేశం నిజంగా తీవ్రంగా ఉందని మనవ‌ర‌కూ వ‌స్తే కానీ తెలీదు. స్పెయిన్ మొత్తం లాక్ డౌన్ లోకి వెళ్లింది. అప్పటి నుండి ప్రతిదీ మారిపోయింది. పోలీసులు ప్రతి ఇంటికి ఒక వ్యక్తిని మాత్రమే బయటకు వెళ్ళడానికి అనుమతించే నిబంధనను ఆమోదించారు. అది కూడా తప్పనిస‌రి అవ‌స‌రం అయితే మాత్రమే. వాస్తవానికి ఆండ్రూ నేను ఒకప్పుడు పోలీసుల వ‌ల్ల ఆగిపోయాం. కానీ అతను తెలుపు నేను గోధుమ రంగులో ఉన్నందున మా బంధాన్ని వారు గ్ర‌హించ‌లేక‌పోయారు.
క్రమంగా మేము మహమ్మారి గురించి మరింత చదవడం ప్రారంభించగానే పరిస్థితి క‌ళ్ల ముందే మారిపోయి మా ఇంటికి చేరుకుంది. మా స‌న్నివేశం మరింత దిగజారే స్థితి వ‌చ్చింది. ఆండ్రూ పొడి దగ్గు జ్వరం రావడం మొద‌లైంది. మేము ఆసుపత్రికి తరలించాం. కానీ వైద్యులు ఉలిక్కిపడి మమ్మల్ని వదిలి వెళ్ళమని కోరారు. అతనికి కోవిడ్ -19 లేకపోయినా ఇక్కడే ఉంటే అతను దాన్ని పొందే అవకాశాలు ఉన్నాయి అని వైద్యులు మాకు చెప్పారు. కాబట్టి మేము ఇంటికి వెళ్లి స్వీయ-నిర్భంధం పాటించాం. ఒంటరిగా ఇంట్లో చికిత్స పొందాలని నిర్ణయించుకున్నాం. మేము వేర్వేరు గదులలో పడుకున్నాం. ఒకరికొక‌రం సురక్షితమైన దూరాన్ని కొనసాగించాము. కృతజ్ఞతగా అతను ఇప్పుడు బాగానే ఉన్నాడు. కాబట్టి చెత్త మన వెనుక ఉందని నేను నమ్ముతున్నాను. .. అని నాటి సంఘ‌ట‌న‌ను శ్రీ‌య గుర్తు చేసుకున్నారు.
ఒకే చోట ఉన్నాం గ‌నుక.. యోగా- ధ్యానం- వంట- చదవడం- సినిమాలు చూడటం వంటి వాటితో నా స‌మ‌యాన్ని ఆక్రమించుకునేందుకు ప్రయత్నించాను. ఏది ఏమైనా.. ప్రతిరోజూ రాత్రి 8 గంటలకు.. అందరూ తమ బాల్కనీలకు.. చప్పట్లు కొట్టడానికి కలిసి పాడటానికి బయలుదేరుతారు. సుమారు 10 నిమిషాలు ప్రతి ఒక్కరూ ఐక్యంగా ఉంటారు. అది అందంగా ఉంటుంది. ఈ ప్రయత్న సమయాల్లో ఇది చాలా అవసరమైన సానుకూలతను మనందరిలో నింపుతుంది.
ఇక్కడ పరిస్థితులు మెరుగుపడుతున్నప్పటికీ నేను నా భారతదేశాన్ని మిస్స‌య్యాను. నేను ఎప్పుడు ఇంటికి తిరిగి వస్తానో లేదో కూడా నాకు తెలియదు. నా తల్లిదండ్రులు ముంబైలో ఉన్నారు. నేను వారితో నిరంతరం వీడియో కాల్ లో ట‌చ్ లో ఉంటాను. నా మామ్ చేసిన కొన్ని వంటకాలను పంచుకుంది. నేను వాటిని తయారు చేయడం నేర్చుకున్నాను. కానీ ఇప్పుడు నేను సుగంధ ద్రవ్యాలతో గరం మసాలా రెడీ చేస్తున్నాను. కాబట్టి నేను త్వరలో దేశీ ఆహారాన్ని తినలేనని భయపడుతున్నాను. మహమ్మారి కారణంగా చాలామంది భరించాల్సిన బాధలతో పోలిస్తే నా సమస్యలు చాలా చిన్నవి. వేలాది మంది ఉద్యోగాలు కోల్పోయారు. చాలామంది తమ ప్రియమైనవారికి దూరంగా హాస్టళ్లలో ఒంటరిగా ఉన్నారు. చాలా మందికి వారి తలపై పైకప్పు లేదు. కాబట్టి మేము ప్రతి రాత్రి కొవ్వొత్తి వెలిగించినప్పుడు లేదా మా బాల్కనీల నుండి చప్పట్లు కొట్టినప్పుడు వాటిని మన ఆలోచనలలో కూడా ఉంచుకోవాలి. మనకు వీలైతే వారి కోసం ఏదైనా చేయాలి.
ఈ మహమ్మారి మనం పర్యావరణాన్ని చూసే విధానాన్ని మారుస్తుంది. ఇంటి నుండి చాలా పని చేయవచ్చని ఫోన్ లేదా ఇమెయిల్ ద్వారా చాలా సమావేశాలు చేయవచ్చని ప్రజలు ఇప్పుడు గ్రహించారు. వీధుల్లో ఉన్న ప్రజలు తగ్గుతారు. నేను బీచ్ కు వెళ్లడానికి..., డైవింగ్ కు వెళ్లడానికి లేదా నృత్య ప్రదర్శనను చూడటానికి ఏదైనా ఇవ్వను.
మనం ఎప్పుడూ పరిగణనలోకి తీసుకోని విషయాలపై మాకు ఎక్కువ ప్రశంసలు ఉంటాయని నా అభిప్రాయం. ఇది సాధారణ స్థితికి తిరిగి వెళ్ళడానికి సుదీర్ఘ రహదారి.. కానీ ఇవన్నీ ముగిసినప్పుడు.. మనకు మంచి ప్రపంచం ఉంటుందని ఆశిద్దాం... అంటూ ఎమోష‌న‌ల్ గా స్పందించింది.
