భాషాభేదంతో బలి: ముంబై యువకుడి విషాదాంతం.. దేశం ఆలోచించాల్సిన విషయమిదీ!

భారతదేశం గొప్ప సాంస్కృతిక వైవిధ్యానికి ప్రతీక. ఈ దేశంలోనే వందల కొద్దీ భాషలు, మాండలికాలు నిత్యం వినిపిస్తుంటాయి. కానీ ఈ భాషా వైవిధ్యమే ఇప్పుడు ఒక యువకుడి ప్రాణం తీసిన దుర్మార్గమైన సంఘటనకు కారణంగా నిలవడం అత్యంత బాధాకరం. ముంబైలో జరిగిన ఈ విషాదం, మన సమాజంలో నెలకొన్న అసహనం, ప్రాంతీయ వివక్ష ఎంత ప్రమాదకర స్థాయికి చేరిందో కళ్ళకు కట్టినట్లు చూపింది.

విషాదం వెనుక అసలు కారణం: కేవలం 'భాష'

ముంబైకి చెందిన 19 ఏళ్ల అర్ణవ్ ఖైర్ అనే యువకుడు కళాశాలకు వెళ్లేందుకు రైలు ఎక్కాడు. రైలులో జరిగిన చిన్నపాటి తోపులాట వాగ్వాదంలో అర్ణవ్ సహజంగానే హిందీలో మాట్లాడాడు. ఈ చిన్న విషయం కొంతమంది ప్రయాణీకులకు తీవ్ర ఆగ్రహం తెప్పించింది. ముంబైలో ఉండి మరాఠీ మాట్లాడలేదనే ఒకే ఒక్క కారణంతో వారు అర్ణవ్‌ను తీవ్రంగా దూషించారు, దౌర్జన్యానికి కూడా తెగబడ్డారు.

భాష కేవలం భావ వినిమయానికి ఒక సాధనం మాత్రమే. కానీ, అదే భాష ఒక వ్యక్తి విలువను నిర్ణయించే ప్రమాణంగా మారిపోవడం, దాని పేరుతో ఒక వ్యక్తిని అవమానించడం అత్యంత అమానవీయం. ఆ క్షణంలో జరిగిన అవమానం, ఆ దాడి, ఆ భయం యువకుడి మనసును తీవ్రంగా గాయపరిచాయి. ఆ మానసిక ఒత్తిడిని, అవమానాన్ని తట్టుకోలేకపోయిన అర్ణవ్ చివరకు ఆత్మహత్య చేసుకునే అంత దారుణమైన నిర్ణయం తీసుకోవాల్సి వచ్చింది.

ఒక సాధారణ రైలు ప్రయాణం, ఒక చిన్న మాట, ఒక భాషా వివక్ష... ఒక యువకుని జీవితాన్ని నిట్టనిలువునా చెరిపేసింది. ఈ దుర్ఘటన మనందరినీ షాక్‌కు గురి చేసింది.

దేశ వైవిధ్యం: బలం లేదా బలహీనత?

మన దేశ రాజ్యాంగం అనేక భాషలకు అధికారిక గుర్తింపు ఇచ్చింది. కానీ, ప్రజల మధ్య పరస్పర గౌరవం లేనప్పుడు ఈ చట్టపరమైన గుర్తింపు నిష్ప్రయోజనమవుతుంది. భారతదేశం యొక్క అసలు బలం దేనిలో ఉంది? భిన్నత్వంలో ఏకత్వం లోనే ఉంది. ఈ ఏకత్వం కేవలం రాజకీయ సరిహద్దులకే పరిమితం కాదు, అది మన హృదయాల్లో, ఒకరినొకరు గౌరవించుకోవడంలో ప్రతిఫలించాలి.

భాష, సంస్కృతి, ప్రాంతం.. వీటిలో ఏ ఒక్కటి కూడా వేరొకరిని నిందించడానికి, వివక్ష చూపడానికి కారణం కాకూడదు. ముంబై లాంటి విశ్వనగరం కేవలం మరాఠీ మాట్లాడే వారిదో, హిందీ మాట్లాడే వారిదో కాదు. అది ఈ దేశంలోని ప్రతి పౌరుడికి జీవనోపాధిని, ఆశ్రయాన్ని కల్పించే నగరం. అక్కడ ఎవరి భాషను వారు మాట్లాడుకునే స్వేచ్ఛ ఉండాలి.

అర్ణవ్ వంటి యువకులు ప్రాణాలు కోల్పోయిన తరువాత అయినా, ఇలాంటి భాషాపరమైన, ప్రాంతీయపరమైన వివక్ష చూపేవారిపై కఠినమైన చట్టపరమైన చర్యలు తీసుకోవాలి. అప్పుడే సమాజంలో భయం ఏర్పడి, ఇటువంటి దారుణాలకు అడ్డుకట్ట పడుతుంది. ప్రభుత్వాలు, విద్యా సంస్థలు, సామాజిక సంస్థలు అవగాహన కార్యక్రమాలు పెంచాలి. భారతదేశం ఒక ఉమ్మడి కుటుంబం వంటిదని, ప్రతి భాషా, సంస్కృతి దానిలో భాగమేనని ప్రతి పౌరుడికి చిన్నప్పటి నుంచే నేర్పించాలి.

భాషాభేదం కారణంగా ప్రాణం పోవడం నాగరిక సమాజానికి సిగ్గుచేటు. ఈ సంఘటన ఒక వ్యక్తిగత విషాదం మాత్రమే కాదు, మన జాతీయ విలువలకు తగిలిన పెద్ద దెబ్బ. అర్ణవ్ ఖైర్ ప్రాణ త్యాగం వ్యర్థం కాకూడదు.

ఇప్పటికైనా మనం మేల్కొని, ప్రతి పౌరుడికి వారి భాష మాట్లాడే హక్కును, గౌరవంగా బతికే హక్కును కాపాడాలి. మన మధ్య విభేదాలను పెంచే 'భాషాభేదం' బదులు, మనందరినీ కలిపే 'మానవత్వం' అనే భాషను మాట్లాడాలి. అప్పుడే మరో అర్ణవ్ విషాదాంతం జరగకుండా ఆపగలం.